TÜRK KAHVESİ

Anadolu insanının ünlü konukseverliği kahve ile başlar. Türkler, bir misafiri eve “Hiç olmazsa bir acı kahvemizi içmek için buyurun!”sözü ile davet ederler. Her yemek kahveyle sona erer. Kahve, günlük hayatta da önemlidir. Kahve, Anadolu’nun günlük hayatına 12. yüzyılda girmiş, ekmek gibi, su gibi ihtiyaç maddeleri arasında yer almıştır.

Türk kahvesinin kendine özgü nükteleri, deyimleri vardır: Kahve tiryakisi, kahve falı, kahve fincanı…

“Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır.”

“Ehlikeyfin keyfini kim yeniler, kim tazeler?

Taze elden, taze pişirilmiş, taze kahve tazeler.”

“Gönül ne kahve ister, ne kahvehane

Gönül sohbet ister, kahve bahane.”

“Kahvelerim pişti gel,

Köpükleri taştı gel,

İyi günün dostları

Kötü günüm geçti gel.”

“Kahvenin yüzü kara, kim demiş ki içilmez

Gönlü ak, dili tatlı hatırından geçilmez.”

Türk kahvesinin tatlarına göre çeşitleri de vardır: Sade kahve, az şekerli kahve, orta şekerli kahve, şekerli kahve.

Bir de zamana göre içilen kahveler vardır. Sabah kahvesi iki çeşittir. Birincisi yataktan kalkar kalkmaz içilir. Diğeri de kuşluk vaktinde, yani sabah 10.00-11.00 arası içilir.

Türk kahvesi, yorgunluk kahvesi, fal kahvesi, dedikodu kahvesi, mola kahvesi, yemek sonu kahvesi gibi adlar alır. Dünyaya kahve kültürünün yayılması Türk kahvesi sayesinde olmuştur. Türk kahvesi, Türk halkının başlıca içeceklerinden biridir.